NIEŚMIAŁOŚĆ...

Cześć! :)
 

Dzisiaj Wam opowiem o nieśmiałości. Ja byłam osobą bardzo nieśmiałą. Chciałabym od razu zaznaczyć, że ja nie jestem psychologiem. Nie przeczytałam nigdy ani jednej książki psychologicznej. Na swoim przykładzie dobrze Wam to wyjaśnię. Może Was zainspiruje do jakiś zmian.

Jak wiecie w szkołach są zazwyczaj grupy popularnych osób i tych które są cichymi szarymi myszkami. W tej drugiej grupie znajdowałam się właśnie ja przez połowę swojego życia. Ja jako mała, młoda dziewczyna byłam bardzo spokojna, zrównoważona, ułożona. To nie znaczy, że od razu trzeba było mnie zaliczać do grupy osób nieśmiałych. Jednak niestety tak robiono w szkole i tak robili moi znajomi. Przez co ja też zaczęłam się tak zachowywać jakbym była bardziej nieśmiała niż jestem. Wracałam do domu rozwijałam swoje pasję, pracowałam nad sobą. Kiedy wychodziłam z domu do szkoły nikomu o tym nie mówiłam, wstydziłam się. Nie chciałam, aby się ktoś ze mnie śmiał, bo przecież ja nie jestem z tych ludzi którzy są głośni i działają. Ja jestem z tych którzy siedzą w kącie i nie mają się rzucać w oczy.

Tak naprawdę to nie było w moim stylu i zupełnie mi to nie odpowiadało. Wiecie gdzie był problem? Problem był w mojej głowie. Dlatego, że dałam się wbić jakieś ramy i przez to ludzie mnie tak postrzegali. Ja nie umiałam z tych ram wyjść.

Życie jest tak naprawdę bardzo krótkie. Dlaczego mamy je tak marnować na to? Dać się za szufladkować i żyć tak jak ktoś nam dyktuje i się tak zachowywać. Jeżeli macie w głowie swoje marzenia. Jeśli chcecie zrobić coś ponad normę. Chcecie wyjść po za szereg. To zróbcie to! Naprawdę zastanówcie się co z tego jeśli nam się nie uda. Jeśli się nie uda to trudno, nic się nie stanie. Jeżeli się uda.

Gdybym ja nie postawiła wszystkiego na jedną kartę, nie miałabym Was tutaj, nie spełniałabym się, nie robiłabym tego co kocham. Bo ja kocham pisać posty dla Was. Na prawdę jestem szczęśliwa robiąc to. Będąc cały czas tą nieśmiałą dziewczynką. Zauważcie, że ja bym nie mogła tego robić. Ja bym bała się, że ktoś mi napisze coś nie miłego, coś się nie spodoba komuś.

U mnie było tak, gdy założyłam bloga nie powiedziałam żadnym moim znajomym o tym. Wstydziłam się na początku się bałam, że będą się śmiali. Dzisiaj już się z tego nie śmieją. Kiedy widzą to ile osób mnie czyta, piszą do mnie, z iloma z Was mam tak fantastyczny kontakt. Teraz się nikt ze mnie nie śmieje, a uwierzcie mi gdybym na początku mojego bloga ludzie dowiedzieli się co mam zamiar zrobić wyśmiali by mnie na pewno. Powiedzieli by, że i tak się nie nadaje.

Czujecie się tak na prawdę źle w tym, że jesteście nieśmiali? Ja czułam się fatalnie. Powinniście wyłączyć totalnie myślenie w tej kwestii i działać. Postawić wszystko na jedną kartę. Uda się, nie uda się. Nie ważne. Ja jak bym nie podjęłabym ryzyka, nie robiłabym tego co teraz kocham. Nie byłabym tak szczęśliwa.

Wiem, że bycie nieśmiałym jest bardzo wygodne, ponieważ nikt Was: nie ocenia, nie mówi, nie patrzy. Tak na prawdę żyjecie gdzieś obok. Czy o to chodzi w życiu, żeby żyć wygodnie żeby nie podejmować nowych wyzwań, ryzyka, nie pójść w krok dalej? Według mnie NIE.

Przestańcie żyć wygodnie. Zacznijcie marzyć, spełniać te marzenia i nie patrzcie się na około kto co o Was pomyśli! To nie jest ważne. Jeśli Wy wiecie, że robicie to dobrze i działacie zgodnie ze swoim sumieniem. Jesteście wartościowymi ludźmi i robicie coś co też ma wartość i sens. To nie jest ważne co pomyślą inni.

Każdy z nas jest urodzonym po to, aby osiągać sukcesy. Jedni tylko wybiorą bezpieczną, ciepłą posadkę, gdzie nic nie będzie im zagrażać. A drudzy będą szli po swoje. Bądźcie tymi którzy idą po swoje.

Trzymam kochani za Was kciuki. To nie jest łatwa walka, ale dacie radę.

Życzę Wam cudownego dnia :*